Czy kucyki są wredne? Fakty i mity o kucach

• 29/12/202229/12/2022

Powszechnie uważa się, że kucyki szetlandzkie mimo niewielkiego wzrostu i uroczego wyglądu mają wyjątkowo złośliwy charakter. Tymczasem jest to mit, i to w dodatku bardzo krzywdzący dla tych niezwykle inteligentnych zwierząt! Skąd zatem to przekonanie? Zazwyczaj trudny charakter kucyków jest zasługą… człowieka. Poznaj najczęściej spotykane mity na temat usposobienia kucyków!

Najczęściej powtarzany mit: kucyki wcale nie są wredne z natury!

Przede wszystkim trzeba zdefiniować, co w kontekście kucyków oznacza słowo „wredne”. Zazwyczaj chodzi o cały wachlarz zachowań niepożądanych, które są bardzo uciążliwe dla osób, które pracują ze zwierzęciem lub opiekują się nim, czyli m.in.: kopanie, gryzienie, szczypanie, upór, brak posłuszeństwa. Czy takie reakcje są cechą gatunkową kuców szetlandzkich? Zdecydowanie nie!

Faktem jest, że każde zwierzę ma nieco inny charakter i temperament, mniej lub bardziej gwałtownie reaguje na różne wydarzenia, jest mniej lub bardziej cierpliwe – to zależy od cech osobniczych. Jednak żaden kucyk nie jest z natury „zły” i „złośliwy”, to określenia, jakimi ludzie nazywają instynktowne lub wyuczone reakcje na konkretne bodźce. Te jednak nie biorą się z niczego.

Dlaczego kucyki stają się „wredne”?

Kucyki szetlandzkie bardzo często kupowane są dla dzieci, które dopiero zaczynają swoją przygodę z jeździectwem. Zdarzają się również sytuacje, kiedy kuc jest nieudanym prezentem lub maluchy z niego „wyrosły” – i w efekcie mieszka samotnie bez towarzystwa innych zwierząt w warunkach niespełniających jego potrzeb. Bardzo często treningowi i prawidłowemu wychowaniu kucyków poświęca się znacznie mniej uwagi niż w przypadku dużych koni lub zajmują się tym osoby bez doświadczenia i umiejętności.

Efektem tego są zachowania niepożądane i agresja w stosunku do jeźdźców i opiekunów. To często po prostu objawy dyskomfortu, niezadowolenia, frustracji, bólu i złego samopoczucia. Należy przy tym pamiętać, że kucyki są niezwykle inteligentne, a to oznacza, że uczą się błyskawicznie – również tych zachowań, które z punktu widzenia człowieka są „złe”. Jeśli kuc kopie, gryzie i dzięki temu osiąga swój cel (np. przerywa trening, który oznacza dla niego dyskomfort), dochodzi do warunkowania (zachowanie – nagroda) i dana reakcja szybko się utrwala jako strategia postępowania zakończona sukcesem.

Kolejny mit: kuc to nie koń. Czy aby na pewno?

Kuce to po prostu niewielkie konie, co oznacza, że mają dokładnie takie same potrzeby dotyczące kontaktów socjalnych z innymi przedstawicielami gatunku, ruchu, eksploracji i żywienia jak „pełnowymiarowe” wierzchowce. Powodem stereotypowej „złośliwości” kucyka zazwyczaj jest więc niewiedza właścicieli dotycząca opieki nad nimi. Jednak agresywne i nieprzyjemne zachowania nigdy nie są skierowane „personalnie” przeciwko człowiekowi – zwierzęta nie myślą tymi kategoriami. Ich reakcje zawsze mają konkretną przyczynę! Są po prostu efektem ustalania hierarchii, testowania granic w relacji z człowiekiem i dążenia do własnej korzyści.

• Share